Je kent ze wel: de grappige kindergedachten en -uitspraken die ouders en grootouders soms delen in tijdschriften zoals Libelle. Ze toveren vaak spontaan een lach op je gezicht. Dat moet Jessica Numann ook gedacht hebben. De twintig korte verhaaltjes die ze schreef zijn immers gebaseerd op de soms zeer letterlijke hersenkronkels van jonge kinderen.

De schrijfstijl van Numann is vlot en makkelijk te volgen. Zijn auto’s zonder dak voor arme mensen gemaakt omdat ze geen hele auto kunnen betalen? Sinds wanneer bestaan er kleuren, want in de tijd van oma en opa was alles toch zwart-wit? Wordt er als het bliksemt een foto van je genomen? En wordt gatenkaas gemaakt door koeien met de hik? Jonge kinderen zullen de kinderlogica van Kiki, Faab en Bo zeker begrijpen en misschien wel herkennen. Persoonlijk vond ik het soms wel heel erg letterlijk en voorspelbaar. Door er echte verhaaltjes van te maken (in plaats van korte anekdotes) voelt het ook veel minder spontaan en daardoor eerder gemaakt aan. Jammer ook dat de eerste zin van het eerste verhaaltje een woord mist.

De tekstjes zijn ideale voorleestussendoortjes. Soms zijn ze één, soms twee bladzijden lang. De volgorde van lezen kies je zelf. Elk verhaaltje bestaat op zichzelf. Ze worden steeds aangevuld met een passende, vrolijke illustratie van Harmen van Straaten. De clou wordt er niet in verklapt, dat is fijn!

Ondanks de voorspelbaarheid lijkt het me logisch dat jonge kinderen van deze voorleesbundel kunnen genieten.